Back in town..

En dan mijn allerlaatste blog, althans, van deze reis...  Ik ben inmiddels weer op Nederlandse grond, sinds tweede kerstdag. Het is allemaal erg wennen, wat te verwachten was natuurlijk. Voor dat ik verderga over mijn thuiskomst etc wil ik eerst nog wat delen over mijn laatste dagen in Rwanda (hou je vast het is behoorlijk veel).

Een van de laatste dingen wat ik heb mogen doen was het kerstfeest met de kinderen vieren. Hier hebben jullie wel wat over kunnen lezen op mijn Facebook etc. Ik probeerde geld bij elkaar te krijgen om voor de kinderen en mama’s (plus wat aanhang) een super kerstfeest neer te zetten. Ik geloofde het eerst niet dat ik het bedrag zou krijgen, maar het is tot de laatste cent gelukt! De dag was drie dubbel en dwars geslaagd. In de ochtend waren we begonnen met versieren van de hal (het feest was in een grote hal op het Ywam terrein) en alles precies op de goede plek krijgen. Tegen 1 uur was iedereen er, en wat zagen ze er mooi uit! Alle kleren gewassen en al het beste uit de kast getrokken. We begonnen met wat spelletjes en wat werd er gelachen. Hierna hebben we een korte tijd van worship gehouden en hierna heeft ook iemand wat woorden uit de bijbel gedeeld. Toen was er ruimte om voor mij te bidden en om wat woorden te zeggen over de periode dat ik er ben geweest (janken!!!!). Dit was een zeer bijzonder moment en dit vergeet ik nooit meer, zoveel lieve woorden van mensen die heel diep in mijn hart zitten. Hierna mocht iedereen het heerlijke lopend buffet aanvallen. Wat werd er veel gegeten, ze konden zelfs een tweede bord nemen! Na dat iedereen vol was werd er nog wat gekletst, foto’s gemaakt en gedanst. Toen kwam er iets wat ze niet aan zagen komen! Er werd aangekondigd dat ze met zakken vol eten naar huis gingen, kilo’s rijst, bonen, zout en andere dingen wat veel nodig is voor eten bereiden. Ik heb nog nooit zoveel enthousiaste mensen gezien... Er werd gedanst, gegilt, gebeden, de mama’s gaven elkaar highfive’s en knuffelden elkaar. Ook voor de kinderen was er een verassing, elk kind ging met een boek en wat andere cadeaus naar huis! Toen ik later die week bij de kinderen thuis kwam zag ik Fred druk met z’n bestuurbare auto spelen en was Clement met zijn broer 4 op een rij aan het spelen, dit moet voor hun de beste kerst ooit zijn geweest! 

Ook heb ik een super afscheid met me tieners gehad! Dit schrijvende vanaf Nederland wordt ik alweer verdrietig als ik denk aan de tieners... ik ga ze zo ontzettend missen en het was zo’n supergroep geworden. Ik hoorde dus veel praten over Kigali Heights (een supermodern centrum in Kigali) en niemand was er nog ooit geweest. Dus ik heb ze meegenomen om daar een ijsje te eten! We gingen allemaal op de moto wat natuurlijk al een attractie opzich is. Toen we met de lift omhoog gingen gingen wat kinderen op de grond zitten haha! Dat was natuurlijk te gek voor hun. Het ijsje vonden ze ook allemaal maar bijzonder, allemaal last van een brainfreeze. Toen we weg wouden gaan kwam de president ook nog langs rijden! Dit was een middag die ze noooooit meer vergeten :) (en ik ook niet) 

Mama Clarisse heeft 20 december een prachtige en gezonde dochter op aarde gezet! Haar naam is Akarabo Keza Ketia. De hele periode dat ik er was heb ik haar buik mogen zien groeien en ik was zo blij dat ik nog een weekje van Keza haar leven heb mogen meemaken! Ik ben sinds dat ze geboren was tot de dag dat ik wegging elke dag even langs geweest, wat een schatje en wat een sterke moeder. Een dag voor de bevalling was ze nog aan het werk (water dragen etc.) alsof er niks aan de hand was. Ik kan niet wachten om als ik terugga haar weer te zien. Toen ze geboren was had Mama Clarisse een uur daarna gevraagd waar ik was.. zo lief. 

Dan de dag voor kerst stond er nóg een verassing te wachten voor de gezinnen, ze  zullen voor kerst kip eten! We gingen achterin de truck met 66 kippen langs elk huis om iedereen een levende kip te bezorgen. Dit idee was makkelijker bedacht dan uitgevoerd. Aan het eind van de rit staken van de laatste kippen er wat botten uit en waren we nat geregend en onder de kippenpoep. Maar een avontuur was het zeker. Het was mooi om hun reactie te zien en de verbazing van iedereen als er ineens een truck met 4 blanken en 66 kippen achterin langs rijd. Ik moet zeggen dat dit wel de raarste kerst was die ik ooit heb gehad en ooit zal hebben denk ik. 

En dan helaas.. het afscheid. In me laatste week elke dag naar Busanze om zo veel mogelijk tijd met de kids door te brengen, nog een nachtje blijven slapen zelfs. Maar op kerstdag was het dan toch de laatste keer. De kinderen hebben me helemaal naar huis gelopen en wouden ook niet meer weg! Gelukkig weet ik dat het alleen voor 2018 de laatste keer was en niet voor altijd. In de nacht van eerste kerstdag vertrok ik weer richting Amsterdam. De volgende dag kwam ik tegen half 8 weer thuis aan, en drie keer raden, suprise party!! Vrienden, familie, iedereen was aanwezig. Dit verbaasde mij enorm en ik voelde me heeeeel dankbaar. 

De eerste dagen terug liet ik alles een beetje aan me voorbij schieten, alsof ik er niet echt bij was. Maar nu begin ik steeds meer echt te beseffen dat ik er weer ben en herinneringen te verwerken. Ik ga weer druk aan het werk bij de jumbo en hoop na de zomer aan een studie te beginnen! 2018 was een heel bijzonder jaar voor mij waarin ik veel heb gezien en geleerd en heel heel veel plezier heb gehad. Nieuwe mensen ontmoet die ik voor altijd in me hart heb. De belangrijkste dingen die ik heb geleerd door mijn reis heen zijn; als iets Gods plan is hoef ik mij geen zorgen te maken, want zoals te zien, komt het altijd op zijn pootjes terecht en ook heb ik geleerd dat mensen tijd geven en aandacht geven levens kan veranderen. Mensen zien en jezelf gelijk stellen aan anderen maakt niet uit hoe ze ruiken hoe ze er uit zien of hoe hun verleden er uit zien. Ik hoop dat ik deze en vele andere lessen nooit zal vergeten! 

Ik wil de mensen die me blog gevolgd hebben bedanken voor de positieve reacties en de steun! Dat heeft mij super geholpen, I’ll be Back ! Murakoze !