C'est bien

Mwaramutse!

Ik wil als eerst beginnen met hoe het met me gaat en ik me voel. Ik zit hier nu een maand en bijna 2 week. Tot nu toe verbaas ik me over hoe verschillend mijn weken er uit zien. Elke week is er wel een nieuw avontuur, ontmoet ik nieuwe mensen en leer ik nieuwe dingen. Ik denk dat dit heel positief is want dit maakt de ervaring zo anders. En eerlijk ben ik heeeel blij dat ik blogs schrijf anders zou ik nu al zoveel vergeten zijn van wat ik allemaal uitspook. Qua heimwee valt het reuze mee, natuurlijk zijn er momenten die graag had willen delen met vrienden en familie, maar echt heimwee of iets heb ik echt geen last van gelukkig. Hier 'alleen' zijn geeft me heel veel ruimte om na te denken. Ik denk veel na over mijn leven in Nederland en het is heel anders als je het van een afstandje bekijkt, zoveel dingen wat me ineens opvalt en waarvan ik me besef dat ik eigenlijk heel dankbaar moet zijn. Niet perse de luxe die we hebben maar vooral de vriendschappen en de mooie tijden op school etc. Verder zit ik goed in me vel en verveel ik me zeker nog niet. Er komen nog zoveel meer nieuwe en spannende dingen aan om naar uit te kijken. Conclusie = het gaat goed dus, haha!

Deze week begon een keer niet met worship en de Monday-morning-meeting want het was een feestdag! Lekker genoten van de vrije dag. Op dinsdag was het weer een normale werkdag. Ik ben de hele ochtend met Kagame in het centrum geweest. Brieven en een pakketje op de post gedaan, een pakketje opgehaald en geld proberen te pinnen (bleek na 5 banken dat m'n bankpas niet meer op wereldwijd ingesteld stond). Dit lijkt iets wat je in een uurtje kan doen. Maar een ding wat je moet weten over Rwanda is dat alles qua tijd keer vijf is. Een pakketje ophalen bijvoorbeeld; Ik heb het pakketje al in me hand, ineens moet die weer terug want de inhoud moet nog gecheckt worden. Dus Kagame en ik zeiden oke doen we eerst de rest en komen we daarna terug. Meer als een uur later komen we terug, zijn de werkemers echt net een seconde aan het lunchen natuurlijk. Dus Kagame moest aan het eind van de dag weer terug, met een kopie van mijn paspoort, een brief waar in ik toestemming geef om het op te halen en met het bonnetje van die ochtend en.... etc. Zo gaat ongeveer alles wat je probeert te doen of te regelen hier! Na de lunch weer bijles gedaan met de kinderen.

Woensdag was een hele normale kantoordag met een vergadering in de ochtend, lunch en bijles in de middag. Donderdag was juist een hele bijzondere ochtend. Ik Hope en Noah gingen naar Kabeza om inkopen te doen voor JC zijn winkel. JC is een man die bizar veel heeft meegemaakt. Zijn zoontje lag op sterven doordat hij vergiftigd was, zijn koe is vermoord (dat is hier heel wat), en zo heeft hij echt veel hefitge dingen meegemaakt. Ik zal later een verhaal over JC schrijven op de website van Hagari, als deze er op staat zal ik de link delen, het is een heel bizar verhaal. Maar nu gaat alles dus veel beter, een vrouw uit Amerika helpt hem financieel en hij heeft nu zijn eigen winkeltje en werkt op het land van Hagari waar we eten verbouwen, en het belangrijkste zijn zoontje is gezond. We hebben dingen ingekocht als frisdrank, zeep, olie, rijst die hij kan verkopen. Ook hebben we hem geld gegeven om een fiets te kopen, hiermee kan hij nu zelf dingen vervoeren wat een grote stap is. Deze ochtend raakte mij heel diep, JC was zo dankbaar en overweldigd. Hij wist niet dat we deze dingen zouden inkopen en zouden geven. Het gezicht van JC toen de kofferbak open ging was zo mooi om te zien. Achteraf wou hij met ons bidden. Hij vertelde ons dat hij heel dankbaar was dat hij niet meer bang hoeft te zijn of hij morgen eten heeft, of zijn zoontje nog leeft, maar dat ze gewoon zich kunnen afvragen; Wat zullen we eten morgen?

Vrijdag hebben we wat dozen met spullen van Hope haar opbergruimte meegenomen naar kantoor. Deze heb ik uitgezocht en kwam tot de conclusie dat ik op woensdag middagen na bijles met de kinderen ga knutselen. We hebben veel materiaal op kantoor liggen en ik weet dat de kinderen het super zullen vinden. Ik wil ze vrij laten knutselen zodat ze kunnen oefenen met creatief zijn, dit is iets wat ze niet meekrijgen op school. Ook heb ik alle kinderboeken uitgezocht en op niveau gesorteerd. Ik denk dat het zo veel makkelijker is om de boeken te gebruiken met bijles. Voor de rest heb ik wat boodschappen gedaan met de motortaxi voor Hope, en in de middag bijles gegeven aan de jongste kinderen.

Zaterdagochtend gaf ik weer bijbelstudie aan de tieners. Precies dezelfde kinderen als vorige week waren er weer, dat deed me erg goed. We hebben het gehad over bidden. Iedereen heeft een briefje geschreven waar die graag wil waar voor gebeden word. Hierna hebben we deze gehusseld. Zo had iedereen iemand om voor te bidden. Na voor elkaar gebeden te hebben namen ze het briefje mee naar huis, zodat ze voor deze persoon konden blijven bidden.

Dat was weer een week in Rwanda! Ik denk dat ik bij moet houden wat ik elke dag doe want ik mis weer een hele boel ben ik zeker van ;) Fijne week in Nederland (waar de scholen weer zijn begonnen hihi)